Η αυτοκτονία του γερμανικού νεοφιλελευθερισμού

Τα θηριώδη μέτρα κρατικών ενισχύσεων, λόγω του COVID-19, φαίνονται εκ πρώτης όψεως ως μία απομάκρυνση από τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό - κάτι που όμως δεν ισχύει, ενώ μπορεί να το καταλάβει αμέσως κανείς, εάν μελετήσει προσεκτικά τις αιτιολογίες και τα σχόλια που τα συνοδεύουν. Το βασικό τους επιχείρημα είναι πως η κρίση αντιπροσωπεύει μία σοβαρή διαταραχή του οικονομικού συστήματος και μία κατάσταση εκτάκτου ανάγκης - απέναντι στην οποία οφείλει το κράτος να ανταποκριθεί ανάλογα. Αφού όμως ολοκληρωθεί η κρίση, θα πρέπει όλα να επιστρέψουν στο προηγούμενο καθεστώς - στους ίδιους κανόνες του Μάαστριχτ, στα πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% για την Ελλάδα εάν όχι υψηλότερα αφού έχουν δημιουργηθεί ξανά δίδυμα ελλείμματα και πλέον δίδυμα χρέη, παρά την επιδείνωση των διεθνών συνθηκών κοκ. Προφανώς δε, ακόμη και αν δεν απαιτηθούν πρωτογενή πλεονάσματα, η ισοσκέλιση των παραπάνω θα απαιτήσει πολύ αυστηρά μέτρα - οπότε μνημόνια επί μνημονίων, αφού η κατάσταση της χώρας μας το 2020 θα είναι εκτός ελέγχου. Είναι όμως δυνατόν να τα αντέξει η κοινωνία, προερχόμενη από μία βαθιά κρίση άνω των δέκα ετών, κατά τη διάρκεια της οποίας ληστεύθηκαν κυριολεκτικά οι Έλληνες, με ευθύνη των γνωστών εθνοκτόνων; Θα υποκύψουν οι Ιταλοί, μετατρεπόμενοι με τη σειρά τους σε μία εξαθλιωμένη γερμανική αποικία χρέους όπως η Ελλάδα; Δεν θα αντιδράσουν οι Γάλλοι και οι Ισπανοί, προβλέποντας πως θα είναι τα επόμενα θύματα; Μήπως λοιπόν πράγματι ο COVID-19 θα οδηγήσει στο τέλος του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης που τον τρέφει, παράλληλα με τη διάλυση της ΕΕ και της Ευρωζώνης; Φαίνεται ως το πλέον πιθανόν να συμβεί, ότι θα αυτοκτονήσει δηλαδή μόνος του ο γερμανικός νεοφιλελευθερισμός, ειδικά εάν η επιδημία εμφανίσει ένα δεύτερο κύμα - οπότε προδιαγράφεται ένα άκρως ενδιαφέρον μέλλον, ειδικά λόγω της γερμανικής αρτηριοσκληρωτικής αντίληψης που θεωρεί πως η ληστεία της ΕΕ μπορεί να επαναληφθεί όπως μετά το 2009, με τη βοήθεια της νέας κρίσης.

from The Analyst https://ift.tt/2BNG1Sj
via IFTTT