Η συλλογική αλλοτρίωση

Βιώνουμε μία νέα εποχή, στην οποία ο άνθρωπος έχει πάψει να είναι υποκείμενο, έχοντας υποβαθμιστεί σε αντικείμενο – σε ένα ζωικό πλάσμα όπως όλα τα υπόλοιπα στη Φύση, χωρίς συνειδησιακή ταυτότητα. Δυστυχώς όμως δεν το καταλαβαίνει, παρά το ότι το ποσοστό των ανθρώπων που υποφέρουν αυξάνεται διαρκώς – ευθέως ανάλογα με την άνοδο του παγκόσμιου πλούτου και των ανισοτήτων. Έτσι η θηλιά του χρέους που είχε αφετηρία τις φτωχότερες χώρες του τρίτου κόσμου διευρύνεται συνεχώς – έχοντας ήδη φτάσει στη νότια Ευρώπη, όσον αφορά τα κράτη, ενώ έχει επίσης τοποθετηθεί στο λαιμό εκατομμυρίων Πολιτών των ανεπτυγμένων χωρών, από τις οποίες δεν εξαιρούνται ούτε οι Η.Π.Α. και η Γερμανία, κυρίως με τη βοήθεια της ασύμμετρης παγκοσμιοποίησης. Θα αντιδράσουν οι απλοί άνθρωποι, οι κοινωνίες και τα κράτη τους; Φοβόμαστε πως όχι τόσο γρήγορα, όσο θα έπρεπε, εάν υποθέσουμε πως πράγματι θα συμβεί – επειδή θα συμπεριφερθούν όπως ο «Γερμανός» που, ενώ έβλεπε τους ναζί να παίρνουν τον ένα μετά τον άλλο τους συμπολίτες του, πίστευε ότι δεν θα έλθει ποτέ η δική του σειρά. Φυσικά τελικά διαψεύσθηκε – αλλά δυστυχώς η ιστορία αυτή έχει ξεχαστεί σήμερα.

from The Analyst https://ift.tt/2A5Nkn0
via IFTTT